Ο άνθρωπος που αντίκρισε τον θάνατο εμφύσησε ζωή στην Ιταλία

«Η ζωή ενός ανθρώπου μοιάζει με ναυάγιο, του οποίου τα συντρίμμια είναι ο έρωτας, η δόξα, η φιλία. Οι όχθες της ανθρώπινης ύπαρξης είναι γεμάτες απ’ αυτά» έγραφε η Μαντάμ Ντε Σταέλ λες και έριχνε «λαθραίες» ματιές στον βίο του Τσέζαρε Πραντέλι. Του συμβόλου της ελπίδας της Ιταλίας από την Πέμπτη το βράδυ όταν η «Σκουάντρα Ατζούρα» ολοκλήρωσε το αντίξοο θαύμα της πρόκρισης στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος κόντρα στην Γερμανία και όλες τις προβλέψεις στην αρχή του τουρνουά. Για αυτό και το χαμόγελο του Πραντέλι ήταν λυτρωτικό. Γιατί έχει μάθει να βγαίνει δυνατός από τα τερτίπια που σκαρώνει η μοίρα. Άλλωστε το ποδόσφαιρο μοιάζει στα μάτια του με παιχνίδι έπειτα από την 26^η Νοεμβρίου του 2007. Τότε που αντίκρισε τον θάνατο στα μάτια, βλέποντας τον να «ρουφά» την ζωή της Μανουέλα, της γυναίκας της ζωής του, η οποία «έσβησε» με χαραγμένο στο πρόσωπο της ένα λυτρωτικό χαμόγελο. Το θηρίο του καρκίνου, που τόσα χρόνια την ταλαιπώρησε, την άφηνε «ελεύθερη» και ο Πραντέλι διαμιάς απελευθερωνόταν από τους φόβους του, γιατί είχε χάσει ότι μπορούσε να χάσει. Σχεδόν πέντε χρόνια μετά ο «Καίσαρας» εμφύσησε ζωή σε μια ομάδα που έπειτα από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010 βρισκόταν σε κώμα.

Το θείο δώρο

Η αγάπη του Τζέζαρε με τη Μανουέλα άνθισε με ένα χαμόγελο στη Μπρέσια, μεγάλωσε με ένα φιλί στο Ορζινουόβι και τελείωσε με έναν ορμητικό χείμαρρο δακρύων στη Φλωρεντία παρότι όλοι γνώριζαν την προδιαγεγραμμένη «ανηλέη μοίρα» της! Η γυναίκα της ζωής του προπονητή της Εθνικής Ιταλίας μεγάλωσε μαζί με τον Τσέζαρε. Τον παντρεύτηκε στα 20 της και τον αποχωρίστηκε στα 45 της. Άφησε πίσω της δύο παιδιά, τον Νικολο και την Καρολίνα και πολύ αγάπη, η οποία είναι πιο δυνατή από τον αποχωρισμό. Οι εξετάσεις επιβεβαίωσαν τους φρικώδεις φόβους της όταν ο Τσέζαρε Πραντέλι βρισκόταν στην Αμερική με την Ρόμα, έχοντας αναλάβει την μεγαλύτερη πρόκληση της καριέρας του το 2004. Δεν χρειάστηκε να σκεφτεί πολύ πριν σχηματίσει τον αριθμό του προέδρου των «τζιαλορόσι», Φράνκο Σένσι και να τον ενημερώσει για την απόφαση του να εγκαταλείψει την ομάδα για να σταθεί στο πλάι της Μανουέλα. Τότε ήταν που η ιταλική εφημερίδα «Κοριέρε Ντελα Σέρα» κατάφερε να εντοπίσει την Μαουέλα στο σπίτι τους και να μιλήσει για τελευταία φορά στον Τύπο για την κατάσταση. Το κείμενο εκείνο δημοσιεύθηκε στις 28 Αυγούστου του 2004, 9 μόλις ημέρες από τα πιο θλιβερά γενέθλια του Πραντέλι. Για αυτήν ο Τσέζαρε ήταν ένα θείο δώρο.  Ma poi non riesce a frenarsi, guarda una vecchia foto in bianco e nero di lei con Cesare, erano giovani e belli, sdraiati vicini: «Labbiamo scattata che Cesare giocava nellAtalanta.«Μου έδωσε ότι περισσότερο μπορεί να δώσει ένας άνδρας σε μια γυναίκα. Με έβαλε πάνω από όλα. Τι άλλο να πω; Αυτό είναι το μεγαλύτερο τεστ αγάπης που μπορεί να δοκιμαστεί ένας άνδρας». Ο Πραντέλι έχασε τότε μια μεγάλη επαγγελματική ευκαιρία στην ακμή της καριέρας του για την οποία δεν μετάνιωσε ποτέ. «Θα αντιμετώπιζα την κατάσταση με τον ίδιο τρόπο και τώρα. Ενδεχομένως αν έκανα ένα άλλο επάγγελμα να μην είχα την οικονομική δυνατότητα να αφήσω τα πάντα! Αυτό όμως που όλος ο κόσμος θεωρεί φυσιολογικό, να προτάξεις την υγεία της γυναίκας σου έναντι της επαγγελματικής σου ευημερίας δηλαδή, φοβίζει τον κόσμο του ποδοσφαίρου».

Η ποδοσφαιρική σοφία και ο πόνος

Περίπου 5 χρόνια μετά τον θάνατο της Μανουέλα ο Τσέζαρε Πραντέλι μοιάζει να έχει συμβιβαστεί με την τραχύτητα της ζωής. Περπατώντας 21 χιλιόμετρα για να φτάσει στο μοναστήρι των μοναχών του Καμαλντολέζε ο τεχνικός της εθνικής Ιταλίας είχε διαμορφώσει στο μυαλό του το σχέδιο μετατροπής των «παριών» του Μαρτσέλο Λίπι σε εμβλήματα της ελπίδας. Όπως το φανταζόταν από τις πρώτες ημέρες του καλοκαιριού του 2010 όταν αναλάμβανε την εθνική ομάδα. «Ο Κασάνο θα έχει ηγετικό ρόλο. Θα αποτελέσει το σημείο αναφοράς της εθνικής ομάδας. Ο Αντόνιο έφτασε σε μια ώριμη ηλικία και του παρουσιάζεται πλέον μια μοναδική ευκαιρία να εξελιχθεί σε μεγάλο ποδοσφαιριστή» έλεγε για τον υποκινητή της ανατροπής της Γερμανίας στον ημιτελικό της Πέμπτης. «Ο Μπαλοτέλι έχει πολύ μεγάλο ταλέντο αλλά πρέπει να αποδείξει ότι είναι ώριμος. Πολλές φορές παίκτες σαν τον Μάριο τους κρίνουμε σαν να είναι κακομαθημένα παιδιά. Με παίκτες σαν και αυτόν πρέπει να δημιουργήσεις μια τέτοια σχέση που να ξέρει ότι πάντα είσαι στο πλάι του και έτοιμος να ακούσεις το πρόβλημα του» υποστήριζε για τον επιθετικό της «Σκουάντρα Ατζούρα», που ανταπέδωσε την εμπιστοσύνη στον προπονητή του με δυο γκολ. Έχοντας κατακτήσει μια σοφία που δεν έχουν κάνει κτήμα τους πολλοί άνθρωποι του αθλήματος ο Πραντέλι εμφανιζόταν σίγουρος. «Στην Ιταλία η μοναδική σταθερά είναι η αντιπαράθεση. Πάντοτε υπήρχε και θα υπάρχει. Αλλά προσπάθησα να δημιουργήσω μια ομάδα με τον τρόπο μου, αδιαφορώντας για τα σχόλια. Το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι που σκοπός του είναι να παίξεις καλύτερα από τον αντίπαλο. Στόχος μου ήταν να δημιουργήσω μια ομάδα που θα λάμβανε ρίσκα, θα ξεπερνούσε τους φόβους της και για να γίνει αυτό έπρεπε να υπάρχει ποιότητα». Η Ιταλία ξεπέρασε τους φόβους του, την ώρα που ο Πραντέλι προσπαθούσε μέσω της δουλειάς να ξεχάσει. Το σίγουρο είναι ότι οι υπόλοιποι ξέχασαν. Ο ίδιος ποτέ. Όπως λέει και μια παροιμία ο θάνατος δεν είναι τόσο σημαντικός. Ο πόνος είναι!