Λίγο πριν τα μεσάνυχτα του Σαββάτου στη συμβολή των οδών Καλλιρρόης και Βουλιαγμένης έλαβε χώρα ένα πρωτοφανές περιστατικό. Ναι, πρωτοφανές, έστω κι αν στην Ελλάδα δεν θα έπρεπε
Η (μπασκετική) Ρεάλ προσέλαβε το περασμένο καλοκαίρι τον άσημο Πάμπλο Λάσο για την άκρη του πάγκου της, όχι μόνο διότι ο μπαμπάς του (Λάσο) είναι στο συμβούλιο της
Αρχίζει κόσμος κι έρχεται στη Χαλκιδική. Έλληνες φυσικά, αλλά και κάποιοι ξένοι. Βαλκάνιοι κατά βάσιν, λίγοι Ρώσοι αλλά σποραδικά και κάποιοι Αυστριακοί και Γερμανοί. Κατ αυτόν τον τρόπο
Σ’ αυτή τη χώρα ο κόσμος έχει βαρεθεί να βλέπει και να ακούει μετά Χριστό προφήτες. Έχει κουραστεί να ακούει ανθρώπους μετά από μια καταστροφή να διασταυρώνουν τα
Γκρουπ Α • Οι Πολωνοί είναι μια ομάδα που έχει μια μόνο εντεκάδα. Οι υπόλοιποι του πάγκου απλά χειροκροτάνε και χαίρονται για τη δουλειά που κάνουν οι βασικοί.
Στο τελευταίο βιβλίο που διάβασα, το «Οπλο μετά μουσικής», ένα μυθιστόρημα του Jonathan Allen Lethem, το οποίο συστήνω ανεπιφύλακτα, οι άνθρωποι δεν ακούν ούτε βλέπουν πλέον ειδήσεις. To
Ο Νίνης κοιτάει προς την Ιταλία, το όνομα του Λέτο έχει αρχίσει να ακούγεται όλο και πιο συχνά από τα μεγάφωνα στις αναχωρήσεις, ο Μπουμσόνγκ χτύπησε και τον
«Ohh! Ahh! Cantona!» έγραφε το τηλεγράφημα του Γαλλικού Πρακτορείου, κι ακολουθούσε με πηχαίο τίτλο η είδηση: «ο Καντονά στοχεύει στην προεδρία της Γαλλίας»! Κι είχε τη Liberation με
Στην χώρα που το πτυχίο αποτελεί εθνική ονείρωξη και τα Proficiency στολίζουν εφηβικούς τοίχους παραδόξως τα χαμένα στην μετάφραση λάθη που κάνουμε στην αγγλική γλώσσα είναι πολλά. Ένα
Αφεντικό Καλημέρα, Σου στέλνω για να ευχηθώ Χρόνια Πολλά και Merry Christmas, που λέμε εδώ στο Αμέρικα. Πάνω απ᾽όλα, όμως, καλό κουράγιο σε όλους εκεί στην πατρίδα, για
