Αποχαυνωμένος μπροστά από μία οθόνη. Παρέα με καφέ και την μοναξιά μου. Παράθυρο ανοίγει, παράθυρο κλείνει δίχως στην ουσία να δίνω καμία σημασία. Απλώς κοιτάζω, δίχως να βλέπω.
Είχα γράψει το παρακάτω κειμενάκι για την «Εξέδρα», το Μεγάλο Σάββατο του 2010. Το παραθέτω εκ νέου πρώτον επειδή επί του νοήματος δεν θα άλλαζα και πολλά, δεύτερον
Είμαι από εκείνους που πιστεύουν πολύ στους ανθρώπους. Στη δύναμή τους. Στην ικανότητά τους. Στο μυαλό τους. Θεωρώ πως κάθε συνάντηση που είχα κατά τη διάρκεια των τριάντα
Λένε πως η μισή Ελλάδα έχει κατάθλιψη. Αν το άκουγα από τα δελτία ειδήσεων θα έλεγα πως είναι ψέμα. Το ακούω όμως από ανθρώπους κάθε μέρα. Φίλους, γνωστούς
Μέρα με τη μέρα τα πράγματα στη χώρα μας γίνονται όλο και χειρότερα. Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και το μήνυμα καθόλου αισιόδοξο. Μέσα σε όλο αυτό το χάος
Το δυσκολότερο επάγγελμα αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα είναι εκείνο της sex editor. Μη γελάτε. Η φίλη μου Ι. Σ που γράφει σε μηνιαίο, αντρικό περιοδικό, αυτό ακριβώς
Το μανιτάρι καπνού απλωνόταν σε ύψος 18 χιλιομέτρων σαν σάβανο στον αρρωστιάρικο ουρανό του Ναγκασάκι την 9η Αυγούστου του 1945. Οι κραυγές των ανθρώπων, που το δέρμα τους
The shocking news of her death came exactly when the music industry celebrated its annual celebration of the Grammy Awards. It was like the Gods of Music decided
Όταν τα προηγούμενα χρόνια κάποιοι λίγοι είναι αλήθεια Ελληνες έβγαιναν στο δρόμο και διαδήλωναν ειρηνικά τις περισσότερες φορές για διάφορους λαούς (π.χ. Παλαιστίνιους), η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας
