“Τι θα ψηφίσουμε;” Το ερώτημα των ημερών. Ποτέ άλλοτε δε θυμάμαι τέτοια αμηχανία του Έλληνα ψηφοφόρου μπροστά στην κάλπη. Ποτέ άλλοτε δε θυμάμαι τέτοια αβεβαιότητα, μπροστά στο αύριο.
Παρασκευή μεσημέρι πηγαίνω στα γραφεία του Παναθηναϊκού να παραλάβω την διαπίστευσή μου. Καθώς αποχωρώ από το γραφείο τύπου και με την πλάτη γυρισμένη ακούω κάποιο, νομίζω απευθυνόταν σε
Σε μια από τις πρώτες συναντήσεις μου με τον Πύρρο Δήμα, σε ένα μεζεδοπωλείο στο Παγκράτι αν θυμάμαι καλά, είχαμε μαζευτεί καμιά δεκαριά άτομα παρέα. Για να χωρέσουμε,
Έχω μια ίωση – αν μέχρι τη Δευτέρα εξελιχτεί σε τίποτα χειρότερο μπορεί αυτό το κείμενο μου που διαβάζετε να είναι το τελευταίο. Αν σαλπάρω γρήγορα για τον
Η δημοσιοποίηση της ετήσιας λίστας του Time, των 100 most influential people in the world με έπιασε πάνω που σκεφτόμουν πόσο τυχερός είναι ο ελληνικός αθλητισμός που βλέπει
Ήτανε «Άγιος Φεβρουάριος» όταν συναντήθηκε με τον Δήμο Μούτση και τον Μάνο Ελευθερίου κι «αν φταίει κανείς να μην το πεις, τα λόγια είναι της ντροπής, κι ό,τι
Ζώντας σε μια χαοτική αλληλουχία παράλληλων κόσμων ο Φρανσουά Ολάντ έμοιαζε, στην εφηβεία του, να έχει παρολισθήσει από οτιδήποτε ξέφευγε από τις άσπρες γραμμές του γηπέδου της Ρουέν.
Αποχαυνωμένος μπροστά από μία οθόνη. Παρέα με καφέ και την μοναξιά μου. Παράθυρο ανοίγει, παράθυρο κλείνει δίχως στην ουσία να δίνω καμία σημασία. Απλώς κοιτάζω, δίχως να βλέπω.
