Τα φετινά Χριστούγεννα είναι ιδιαίτερα. Το ξέρετε και το ξέρω. Φαίνεται ξεκάθαρα στις ανέμπνευστες βιτρίνες, στις καμουφλαρισμένες με λαμπιόνια και παγοδρόμια αλλά άδειες πλατείες, στα σκοτεινά μπαλκόνια, στα
Κάθε χρονιά, από το 2001 και μπρος, είναι «αυτή που άλλαξε ο κόσμος». Όλα αυτά που έχουμε ζήσει δέκα χρόνια τώρα, φτάνουν για δέκα ζωές. Είδαμε απίστευτα εγκλήματα
Οι τσουτσικοχελάκηδες δεν με άφησαν να παω στην πρώτη του (έχουμε δουλειά και αηδίες). Το αγαπημένο μου μποζολέ, στην δικιά του πρεμιέρα έπειτα από έξι ολόκληρα χρόνια έμεινε
Έφυγε την παραμονή των Χριστουγέννων του 2002 με τον ίδιο τρόπο που έζησε. Γρήγορα και άναρχα, εμμένοντας σε ιδέες που άλλοι εξαγόρασαν με βίλες και πισίνες στο Μπέβερλι
Η μητέρα μου συχνά μου λέει: «Αν δεν βρίσκεις κάτι καλό να πεις, καλύτερα μην μιλάς καθόλου». Λοιπόν, έχω αρκετά καλά να πω. Το θέμα μας: «Επικίνδυνες αποστολές:
Το τηλέφωνο συνέχεια δίπλα στο μαξιλάρι… Χτυπάει. Στις 3 τη νύχτα. «Διανυκτερεύετε;» «Μάλιστα, πείτε μου θέλετε κάτι επείγον;» «Θέλω να μην γίνω ακόμα πατέρας…» Το χάπι της επόμενης
Δεν φημίζομαι για τη μνήμη μου. Όσον αφορά το ποδοσφαιρικό κομμάτι, συχνά λέω ότι πάσχω από… εγκεφαλική πρεσβυωπία. Θυμάμαι τα μακρινά και ξεχνάω τα κοντινά. Στην προσωπική μου
Μεγάλωσα διαβάζοντας του κόσμου τα κόμιξ και είμαι για αυτό περήφανος. Ομολογώ ότι δεν θυμάμαι τη μαύρη μέρα που έκοψα το Μπλεκ. Θυμάμαι ότι κάποτε ένας φίλος μας
Τις τελευταίες ημέρες λόγω μίας μικροεπέμβασης έμεινα αρκετές ώρες στο κρεβάτι. Ομολογώ ότι έκανα το λάθος και παρακολούθησα δύο τρεις φορές δελτίο ειδήσεων. Αφού αποφύγω να σχολιάσω το
