«Άσε μας ρε γιατρέ…»

 *Του Αλέξη Πολίτη

Τούτο δω το εγχείρημα, το είδα εξ αρχής με ενθουσιασμό. Πόρταλ αθλητικών ιδεών και ιδεωδών δε ματάγινε στα ελληνικά διαδικτυακά χρονικά. Ιδέα καινοτόμα, σύλληψη απίθανη. Έμενε λοιπόν να το γνωρίσω καλύτερα και στην πράξη, μέσα από τις αράδες που έχουν έως τα σήμερα δημοσιευθεί.

Το αποτέλεσμα με συνεπήρε με το ένα κλικ να διαδέχεται αβίαστα το άλλο, αδιαφορώντας, όσο πέρναγε η ώρα και περισσότερο, για το χωροχρόνο γύρω μου. Σα να απολαμβάνεις το πρώτο σου εφηβικό φιλί ή σα να βάζεις στο dvd το πρώτο επεισόδιο του Lost ένα πράμα. Πηγαίο και ιντριγκαδόρικο συναίσθημα. Σταμάτα το αν μπορείς…
Σα να μην έφταναν όλα αυτά, ήρθε και ο δαίμων της αρθρογραφίας που κρύβω μέσα μου, για να δώσει τη χαριστική βολή: Θα μπορούσα να έχω κι εγώ θέση άραγε στον ξεχωριστό κόσμο των Ιnsiders; Το πνεύμα πρόθυμο, τα εμπόδια διόλου αμελητέα
Εμπόδιο νούμερο 1 (το δύσκολο): Το logo του σάιτ το λέει ξεκάθαρα: «Αθλητισμός, από αυτούς που τον ζουν από μέσα». Απογοήτευση. Διότι αθλητικογράφος δεν είμαι, αθλητής δεν είμαι, άρα οι ελπίδες μου κρίνονται εκ προοιμίου αβάσιμες και ψιλοφρούδες. Κουβάς.

Δεν τα παρατάω όμως. Με τους νομικούς συμβούλους του μυαλού μου, ως άλλοι Βαμβακούλες, φτιάχνουμε μια τριμελή επιτροπή από ένα άτομο, μήπως βρούμε τη λύση στο Γόρδιο Δεσμό και παρακάμψουμε τους εξόφθαλμους κανόνες του παιχνιδιού.
Ως γνήσιοι Ελληνάρες βρήκαμε σε χρόνο αξιοζήλευτα μικρό το πολυπόθητο παραθυράκι στο «νόμο» του σάιτ, που θα δικαιολογεί πώς εγώ, ένας πνευμονολόγος, ζω τα σπορ από μέσα.

Ανήκω στη γενιά που ήπιε αμέτρητες φορές νερό από το λάστιχο και επιβίωσε. Από εκείνα τα ανέμελα χρόνια της αλάνας μέχρι σήμερα, τα πέτρινα χρόνια της φακλάνας (της Μέρκελ), ο αθλητισμός κατείχε ανέκαθεν εξέχουσα θέση στην καρδιά μου. Σε όλες του τις διαστάσεις ανεξαιρέτως: ως μέσο διασκέδασης, ως τρόπος εκμάθησης, ως μέθοδος εξάσκησης ή ως μορφή ψυχοθεραπείας.
Υπό αυτό το πρίσμα, ναι, είμαι ένας που ζω τον αθλητισμό από μέσα από την καρδιά μου
Ο κύβος ερρίφθη, τα όποια «νομικά» τείχη έπεσαν, αιτήθηκα πιστοποιητικό συμμετοχής στο πρωτάθλημα των insiders και καταστρώνω ήδη τα σχέδια μου για τη σεζόν!

Εμπόδιο νούμερο 2 (το εύκολο): Κάποιοι θα πουν με περισσή δόση αμφισβήτησης: «Άσε μας ρε γιατρέ, ασχολήσου με τα στηθοσκόπια και τις ακτινογραφίες θώρακος κι άσε ήσυχη τη μπάλα». Είναι οι ίδιοι που θα προστάξουν μια γυναίκα φίλαθλο με άποψη, να πάψει να μιλάει και αντ’ αυτού να πάει σπίτι να μαγειρέψει κανένα μουσακά στον άντρα της.
Σε αυτά τα υβρίδια οπαδικής ιντελιγκέντσιας 3 πράγματα θα πω και θα σιωπήσω για πάντα :
– Για αυτό έχουμε δημοκρατία μάγκες, για να έχουμε όλοι από μία. Άποψη, κι όχι παρωπίδα.
– Πάταξον τον ιατρόν μεν, άκουσον δε.
– Η μαζικότητα του αθλητισμού φανερώνει και το μεγαλείο του. Μόνο αυτός κάνει πλέμπα και κολωνάκι να γίνονται ένα. Πάρτε για παράδειγμα τον άθλο του ΠΑΟΚ τις προάλλες με την Τότεναμ. Όλοι, ανεξαρτήτως πτυχίων, οικογενειακής κατάστασης, χρώματος, ηλικίας και τραπεζικών λογαριασμών παίξαμε άμυνα επί 60 λεπτά μαζί με το δικέφαλο, όπως τουίταρε μυθικά ο Βασίλης ο Σαμπράκος.

Και κάτι ακόμα. Από τον τελευταίο εργάτη σε μεταλλωρυχείο μέχρι τον υποφαινόμενο γιατρό, από τον κηπουρό του γηπέδου της Τούμπας έως το Ζαγοράκη, και από τον ταπεινό αχθοφόρο στο Μεγάλη Βρετάνια μέχρι τις αυτού μεγαλειότητες Βλάσση Τσάκα και πρίγκιπα Αλ Σαούντ, όλοι τα ίδια παραγγείλαμε εκείνο το βράδυ. Πίτσα, σουβλάκια και μπύρα.
Οι Αρβύλα διατυμπανίζουν δικαίως τη μοναδικότητά τους με το μότο «υπάρχει και αυτή η τηλεόραση». Ένα ταξίδι στο μαγικό κόσμο του theinsiders.gr θα κάνει και τον πλέον δύσπιστο να υποκλιθεί, γιατί απλούστατα υπάρχει κι αυτή η αθλητικογραφία…
Καλώς βρεθήκαμε!

* O Αλέξης Πολίτης είναι γιατρός. Αρθρογραφεί στο aixmi.gr

Follow on twitter: @AlexisPolitis